Arm appelboompje

In ons stadstuintje van 7 bij 3 meter staat niet zo veel. We hebben het bestraat en hier en daar een vak vrij gelaten voor wat beplanting. Zo hebben we 2 climatissen, een licht roze en een donker roze, beide hebben al uitbundig gebloeid.
Een blauweregen hebben we langs een enorm touw naar het balkon op de tweede verdieping geleid. Dit is bijna 9 meter dus het is een heel gevaarte geworden, ook deze heeft al mooie bloemen gegeven.
En dan hebben we de oudste bewoners van ons tuintje, een appel en een perenboompje, beide zeker 30 jaar oud. Ze staan gezellig met zn tweetjes naast elkaar. Het appelboompje wordt gestut door een paal die we hebben laten begroeien door een klimop. Het perenboompje kwakkelt al enkele jaren en is volgens mij gewoon op, maar ja hij doet nog zo zn best, laat maar gaan.

Maar nu vannacht, het stormde in heel Nederland vreselijk, is het appelboompje geknakt. De onderstutting mocht niet meer helpen, door het gewicht van het water en de harde wind was er geen redden meer aan. Helaas heeft hij in zn val de blauweregen geraakt, die is dus ook een beetje de weg kwijt. Als hij weer droog is gaan we kijken of we hem weer omhoog kunnen takelen naar zn oude positie.
Het appelboompje zelf gaan we in stukken zagen. De grotere stukken drogen we voor de kachel, de rest gaat in zakken mee met de vuilnis.